Jago, aangenaam

Als klein jongetje las ik al alles wat los en vast zat. Ik was altijd op zoek naar meer kennis, meer weetjes en meer inzicht. Ik was dat irritante ventje dat hupsend op z’n stoel zat met zijn vinger omhoog, omdat hij het antwoord wist en uit elkaar barstte om het te vertellen.

Die nieuwsgierigheid en onderzoekende blik zijn nog steeds mijn bron van energie en plezier. Al is in de loop der jaren mijn interesse wel verschoven van dinosauriërs en oude beschavingen naar mensen en hun drijfveren. We zijn namelijk eindeloos interessante wezens, met onze wensen en verlangens, onze eigenaardigheden en tegenstrijdigheden, onze remmingen en maskers.

Die fascinatie voor mensen ontstond in mijn puberteit. De tijd waarin we allemaal geconfronteerd worden met vragen als: “Wie ben ik?”, “Wat laat ik van mezelf zien?”, “Hoor ik er wel bij?” en “Wat wil ik later?”. Als uit de kast komende homoseksuele tiener ben je dan hypergefocust op het gedrag van jezelf en van anderen. En dat leverde na een zoektocht naar mijn eigen identeit niet alleen een omarming van mezelf, maar ook een scherp menselijk observatievermogen op.

Van beide maak ik mijn hele carrière goed gebruik. Tijdens mijn jaren in de wereld van online leren gebruikte ik het om aantrekkelijke en motiverende programma’s te ontwikkelen. In mijn docentenjaren stelde het mij in staat om in de belevingswereld van studenten te stappen. Als consultant en programmadirecteur hielp het me om snel vertrouwen te ontwikkelen, relaties aan te gaan en naast zakelijke ook menselijke waarde te creeren.

En nu, als coach en trainer, gebruik ik het elke dag om met mijn klanten en deelnemers te verbinden, hen te begrijpen, hen aan te moedigen en hen te ontwikkelen tot de beste versie van zichzelf. Net zoals ik daar zelf als tiener mee begon en daar nu nog iedere dag mee verder ga.